Kur’an’da “Din Adamı” Eleştirileri

K

Kur’an’da “Ruhbân”, “Ahbâr”, “Hâmân” “Rabbâniyyûn” diye anılan ve şiddetli eleştiriler yöneltildiğini gördüğümüz “din adamı” karakterleri var.

Acaba bunlar hangi sebeple eleştiriliyorlar, hiç düşündünüz mü?

Hiç, bir “din kitabı” kalkıp da “din adamlarını” eleştirir mi?

Bu, kendi ayağına kurşun sıkmak olmuyor mu?

Aşağıda Kur’an’da bizzat RuhbânAhbâr, Hâmân ve Rabbâniyyûn adının geçtiği ayetleri okuyacaksınız. Özellikle bu isimlerin geçtiği yerleri çıkardım. İsmi (ünvanı) verilmeksizin geçen yerler de var fakat onları atladım.

Bakın, neden dolayı eleştiriliyorlar.

Ama önce bu isimler ne demek ve bugün için kimlere tekabül ediyor ona bakalım.

***

RUHBÂN: Sözlükte “korkmak, ürpermek” kökünden gelir.  Korkutmak, tedhiş uyandırmak, yıldırmak, ürpermek, dehşet saçmak (irhâb), korkutmak, yıldırmak (terhîb), terörist (irhâbî), terörizm (irhâbiyye), Allah’tan korkan, ürperen, keşiş (râhib), korku, heybet (rehbe), fobi (ruhâb) kelimeleri bu kökten gelir…

Rehbâniyye ruhbana ait iş anlamında, Ruhbân da çoğulu olup rahipler, keşişler demektir. Ruhbanlık ile kastedilen ise, böylesi kişilerin “Tanrı korkusundan”dağlara çekilmeleri, kendilerini bütünüyle ibadete (nusuk) vermeleri, üzerlerine vacip olan nusuklara ek olarak yalnız yaşamak, sert elbiseler giymek, kadınlardan uzak durmak, mağaralarda ve kuytu köşelerde kendilerini ibadete vermek gibi ileri derecede meşakkatli bir hayat tarzına katlanmalarıydı…

Ruhbân, buradan kaynaklanan bir tanrısallığa ulaştığını düşünür. Artık Tanrı’nın yeryüzündeki dostu, evliyası, oğlu, gölgesi, vekili kendisi olmuştur. Bu nedenle tanrı hakkında konuşma hakkına sahiptir. Demek ki Ruhbân, görünmez bir güç adına iç dünyalarınıza hükmeden eden bir “ruh işgalcisi” olmaktadır. Sizin mana ve ruh dünyanızı işgal etmekte ve sizi size bırakmayarak Tanrı adına yönetmektedir…

AHBÂR: Sözlükte mastarı “mürekkep” demektir. Mürekkep (hibr), hokka, divid, mürekkep şişesi (mihbera), piskopos/yahudi hahamı (ahbâr) kelimeleri bu kökten gelir… Şu halde Ahbâr Allah, kitap, din mevzularında hokka, divid ve mürekkep kullanarak yazılar yazan kişi demek oluyor. Zamanla bunlara din alimi veya ahbârdenmiş.

Demek ki Ruhbân ve Ahbâr kendilerine “din adamı” denilen kişi veya kişiler oluyor. Bunlar toplumdan ayrı kıyafetleri, çoğu kez de özel statüleri ile ayrılırlar. Din onlar için bir meslektir. Başka bir işle uğraşmazlar. Bugün için hoca, hâce, pîr, molla, şehy,  seyyid, baba, dede, haham, papaz, keşiş vb. şekilde değişik kültürlerde anılanlar bu sınıfa girer…

Ahbâr’ın farkı daha çok yazı ve kitaplarıyla öne çıkmasıdır. Bugün için Allah, kitap, peygamber, din hakkında yazılar yazan kalem erbabı yani “yazarlar” bu guruba girer. Ruhbân daha çok insanların ruh dünyalarına hükmederken, Ahbâr zihin dünyalarına hükmeder. Uğraştıkları işin kendilerine tanrısallık kattığı vehmi içindedirler. Bu tanrısallığın kendilerine ayrıcalıklı bir konum ve statü getirmesinin doğal olduğunu düşünürler. Böylece kendilerini ‘normal insanlar’la eşit görmezler. Din sınıfının zihinsel kökeni buraya dayanmaktadır…

HÂMÂN: Eski Mısır’da din adamları sınıfının ünvanı olarak kullanılırdı. Amon-Ra’nın hizmetkârı anlamında Hâ-Amon’un Arapçalaşmış halidir. Fi-Ra-vun da “Ra’nın oğlu” veya “Ra’nın bedenlenmiş hali” (Yürüyen Ra!) anlamında eski Mısır krallarının ünvanı idi. Kur’an’da sık sık Firavun-Haman ikilisi birlikte zikredilir. Mısır geleneğinde“Amon tapınağının rahipleri” olarak anılırlar. Mısır havzasında Hz. Yusuf ve Hz. Musa dahil, ismi anılan ve anılmayan tüm peygamberlerin, Amon tapınağının rahipleri (Ha-Amon) ile şiddetli bir mücadele içinde olduklarını ve her defasında onlar tarafından öldürülmek istendiklerini görüyoruz…

RABBÂNİYYÛN: Kendilerine Rabb’e adamış olanlar, ‘Rabbciler’ manasındadır. Rabb’in kitabını korumak, Kitab’ın şahitliğin yapmak ve onunla hüküm vermek gibi görevleri olduğu belirtilir. (Maide; 44). Bugün için şekil ve statü olarak “din adamı”görüntüsünde olmasa da “İslam davası”,  “Kur’an hizmeti”, “Kur’an şakirdi”, “Kur’an’a çağrı”, “himmet, hizmet, şahitlik, davet, İslami mücadele” vs. adı altında Allah, Kitap, din davası güden tüm kişi ve gurupları ifade eder…

Şimdi…

Bakın, bunlar  Kur’an’da neden dolayı eleştiriliyorlar.

***

İlk ayet din adamlığının toplumdaki rolünü ortaya koyuyor:

1- “Firavun ise şöyle dedi: “Ben, sizin için benden başka bir ilâh bilmiyorum. Ey Hâmân! Bana tuğlalardan bir kule yap. Belki Musa’nın tanrısına çıkarım. Bu (Musa)  kesinlikle  yalancının biri.” (Kasas; 38).

Görüldüğü gibi Firavun Hâmân’a “Bana pişmiş çamurdan (tuğladan) yüksek bir kule yap” diyor. Böylece güya Musa’nın tanrısını görebilecek.  Burada Hâmân (din adamı) tipolojisinin bir Firavun düzenindeki rolünü de görmüş oluyoruz. Firavun, yüksek bir kule yaparak göğe çıkmaya kalkacak kadar aptal değildi tabi. Buradaki ifade sembolik bir alaydı. Hâmân’dan Musa’yı alt etmeye yarayacak bir yol yöntem (esbâb) bulmasını istiyor. “Musa’nın Tanrısı’nın gücünü bana ver.” demek istiyor. Hâmân bunu nasıl yapacaktır? Dinin afyon yüzü ile! (bkz. “Dinin afyon yüzü’ başlıklı makale)…

***

İkinci ayet rahipliğin ortaya çıkışı ve kökenini deşifre ediyor:

2- “Rahipliğe gelince, onu onlar uydurdular. Biz onlara böyle bir şey emretmedik. Allah’ın rızasını aramak amacıyla böyle yaptılar, fakat gereğini de yerine getirmediler. Biz de içlerinden iman etmiş olanlara mükâfatlarını verdik, ama çoğu yoldan çıkmıştı.” (Hadid; 27).

Hz. Peygamber’den gelen bazı rivayetler bu konuda oldukça açıklayıcıdır. İbn Abbas’tan gelen bir rivayette “Fetret döneminde krallar Tevrat ve İncili değiştirmişlerdi. Derken bir gurup insan gezginci bir hayata başlamış ve rahatsız edici yünlü elbiseler giymeye başlamışlardı.”  denir… Yine İbn Mes’ud’dan başka  bir rivayette de Hz. Peygamber’in kendisine şöyle dediği rivayet edilmiştir: “Ey İbn Mes’ud, sen İsrailoğullarının yetmiş fırkaya ayrıldıklarını, üç fırkası hariç hepsinin ateşte olduğunu, bu üç fırkanın ise 1- İsa’ya iman eden, ona yardım için ölesiye Allah’ın düşmanlarıyla çarpışan fırka 2-  Savaşmaya takatları olmayınca marufu emredip münkerden sakındıran fırka 3- Bu iki işe de gücü yetmediği için kalın yün abalar giyen, ıssız yerlere ve çöllere çekilen fırka olduğunu ve bunun “Ona tabi olanların yüreklerine bir şefkat ve merhamet koyduk” ayetinde ifade edildiğini biliyor muydun.” (Razi).

Görüldüğü ayette  Ruhbanlığın uydurulduğu, Allah’ın rızasını aramak için böyle bir iş yaptıkları ve fakat gereğinin de yapmayarak yoldan çıktıklarını söyleniyor.

Rivayette ise fetret döneminde Tevrat’ı ve İncil’i “kralların” tahrif ettiği bildiriliyor.

Bu ne demek?

“Ölesiye çarpışan/marufu emredip münkeri nehyeden/ıssız yerlere ve çöllere çekilenler” dışında, krallar saraya yanaşan Ruhbanlara, “yüksek kule” yapmalarını istiyorlar. Böylece kralların emriyle Kitap Ruhbanlar eliyle tahrif edilmiş oluyor. Tahrifin illa lafzen olması gerekmez. Krala itaatin, Tanrı’nın emri olduğunu söyleyen ruhban tahrifatın anasını yapmış, en “yüksek kuleyi” dikmiş demektir.

Bu noktada ruhbanlık Bizans “krallarının” halkı gütmek için kendilerine din adamları sınıfı icat etmeleri ve bunu imparatorluğun resmi dini haline getirerek dayatmaları anlamına geliyor. Keza ondan önce de Pers “kralları” Musa’nın mirası içinden “hahamlar” üreterek, onlarla işbirliği yaparak bir din adamları sınıfı üretmişler ve onunla bölgeyi denetim altında tutmak istemişlerdi. Ondan önce de Mısır kralları… Ondan önce de Asur kralları… Ondan önce de Sümer kralları…

Öyle görünüyor ki rahiplik zamanla profesyonel din adamları sınıfı manasında “din istismarının” adı olmuştur. Çünkü onlar gücünü sadece din adamı olmaktan ve insanların dini umutlarını sömürmekten alır olmuşlardır. Yeryüzünde hak ve adaleti hâkim kılma, haksızlıklara karşı mücadele, yardımlaşma ve insanları yoksulluktan, mağduriyetten, mahrumiyetten ve zulümden kurtarma gibi asıl işleri bırakmışlar“ruhları kurtarmayı” misyon edinmişlerdir. Böylece insanların ruhlarına nüfuz etmişler ve bu nüfuzu krallara peşkeş çekmede kullanmışlardır. Böylece din, kitlelerin afyonu haline gelmiştir…  Halkın bağrından çıkan (ümmi) nebi ise “Bizde ruhbanlık yoktur, cihat vardır” demişti…

***

Üçüncü ayet din adamlarının (ruhbân ve ahbâr) kralların yanında ne aradıklarını, yaptıkları “yüksek kuleler” karşılığında ne aldıklarını, böylece ne yaparak yoldan çıktıkları açıklıyor:

3- “Onlardan birçoğunun günah, saldırganlık ve haram yiyicilikte birbirleriyle yarıştıklarını görürsün. Yaptıkları ne berbat bir şey! Bari ruhbanları ve hahamları onları günahkarca sözlerden ve haram yiyicilikten alıkoysaydılar. Yaptıklardı ne berbat bir iş!” (Maide; 62-63)

Ayette geçen haram yiyicilik (ekli’s-suht)  yolsuzluktan, avantadan, halkın parasından, başkasının sırtından yeme/zenginleşme demektir. İşte ruhbanlar ve hahamlar bunlara ses çıkarmayarak, hatta bu işlerin içinde bizzat yer alarak haram yiyiciliğe ortak oluyorlardı…

***

Dördüncü ayet yiyiciliği (ekl) ve yığıcılığı (kenz) deşifre ediyor:

4- “Hahamların ve rahiplerin birçoğu, insanların mallarını hem haksızlıkla yiyor hem de onları Allah yolundan alıkoyuyorlar. Altını ve gümüşü biriktirip de Allah yolunda infak etmeyenleri acı bir azabın beklediğini haber ver.” (Tövbe; 34)

Ayette geçen “insanların mallarını haksızca yerler” (ye’kulûne emvâle’n-nâs bi’l-bâtıl) ve “altını ve gümüşü biriktirirler” (yeknizûne’z-zehebe ve’l-fızza) ifadelerini Ebuzer-i Ğifari, Muaviye’nin yüzüne okumuştu da Muaviye “Burada benden değil din adamlarından (ahbâr ve ruhbân) bahsediliyor.”demişti. Fakat Ebuzer’in ‘yaşayan yorumundan’ kaçamamış ve “Bu ümmetin ahbârı ve ruhbânı da sen oldun!” cevabını almıştı.

Evet, her kim yiyicilik ve yığıcılık (ekl ve kenz) yapıyorsa kendi toplumunun ahbârı ve ruhbânı odur! Bunlar cübbeli ve sarıklı din adamı kıyafetinde olabileceği gibi kravatlı, takım elbiseli de olabilir. Hatta illa din adamı da olması gerekmez. O gün bunu daha çok din adamları yaptığı için onlar örnek veriliyor. Bugün kim yapıyorsa o!  Bunların hepsi Kur’an’ın “halkın parasını yerler, altını ve gümüşü biriktirirler” dediği toplumun yiyici ve yığıcı asalak üst sınıflarıdır…

***

Beşinci ayet din adamı olmasa da bir misyon yüklenmiş, bir zamanlar veya şimdi“Rabb’e adanmak, Kur’an’a, İslam’a hizmet” vb. iddiaların sahiplerine yönelik:

5- “Rabbe adanmış olanlar ve din âlimleri de Allah’ın kitabını korumakla sorumlu ve ona tanık olmaları dolayısıyla onunla hüküm verirlerdi. Artık insanlardan korkmayın, Benden korkun ve Benim ayetlerimi üç beş kuruş para için bir kenara itmeyin.” (Maide; 44).

Görüldüğü gibi esas vurgu sona kaydırılmış: “Ayetlerimi az bir pahaya (semenen galilâ) satmayın.” Tabi buradan “Az değil; çok paraya satın” anlamı çıkarmak için halis muhlis Mamon’un kulu olmak gerekir. Onun için çeviriyi biraz değişik yaptım.

Günümüz için söyleyecek olursak, burada, İslam’a hizmet iddiasında olan tümRabbâniyyûn’a esaslı bir uyarı vardır. Yani Rabb davası güdenler, Allah yolunda hizmet iddiasında olanlar, Kitabı korumak, kollamak, şahitliğini yapmak, vahyi hayatın merkezine taşımak, ehl-i Kur’an ve’l-İslam ve’s-sünnet ve’l-hizmet ve’l-himmet… vs. Rabb davası güdenlere denmek isteniyor ki:

“Ey “Allah, Rabb” diyerek yola çıkanlar! Sonunda dönüp dolaşıp Allah ile aldatanlardan olmayın! Ey Kur’an diyerek yola çıkanlar! Sonunda dönüp dolaşıp Kur’an tüccarı haline gelmeyin! Ey Peygamber diyerek yola çıkanlar! Sonunda dönüp dolaşıp peygamberin kürsüsünden servet yığanlardan olmayın!

Yani Kur’an’ı ve onun ölümsüz mesajlarını az bir az bir paha karşılığı asıl amacından çıkarıp ticarete, mal mülk yığıcılığına dökmeyin!

“İslami faaliyet” diye başlayıp İslami ticaret ve’l-menfaate çevirmeyin!

“Daru’l-Erkam” diye başlayıp sonra dernek, sonra vakıf, sonra şirket, sonra holding haline gelerek fakir fukaradan toplananları “dava” veya “hizmet” adına zenginlere aktarmayın! “Daru’l-Erkam’lar tam tersi için kurulmamış mıydı?

“Bahçe sahipleri” kıssasını okuya okuya her biriniz bir “Bahçe sahibi” haline gelmeyin!

Topladıklarınız üzerinden mütekebbir servet ve iktidar kuleleri dikmeyin! Terkettikleriniz kazandıklarınızdan daha hayırlıydı.

Ey din alimleri! Ey dinî kitap yazanlar! Allah, kitap, peygamber üzerinden kazandıklarınızı “en büyük kamu” namusu adına asıl sahiplerine iade edin! Allah yolunda (öksüze, yoksula, çeresize, kimsesize) infak edin! Sadece ihtiyacınız kadarı hakkınız olabilir, gerisi ateştir!

Eğer bunları yapmazsanız Allah’ın ayetlerini az bir paha karşılığı satmış olursunuz! Bunlar üzerinden ne kazanırsanız kazanın hepsi “az bir paha” olup sahibi için elim bir azap ve yakıcı bir ateşten başka bir şey değildir!”

***

Ayetlerin verdiği mesajı böyle anlamayıp, Muaviye gibi topu taca atmak, benden bahsetmiyor diye arkasına bakınmak kendi kendini aldatmaktan başka bir şey değildir.

Dahası, mesajı ve kime hitap ettiği apaçık olan bu ayetlerden şifre çıkarmak, bilimsel keşifler aramak, Kur’an ziyafetleri (!)  çekmek, astrolojik, kozmolojik, teolojik, kelami, felsefi büyük ve derin (!) manalar bulmak, şifa niyetine okumak, üfürmek, muskasını yazmak vs. başka bir şey değil; Kur’an’ın etrafında gürültü koparmaktır! Hani, bu ayetlerin ilk muhatapları çıkarlarına dokununca gürültü koparıp ayetlerin anlaşılmamasını sağlamaya çalışıyorlardı ya, aynen öyle…

***

Kur’an’da Ahbâr, Ruhbân, Hâmân, Rabbâniyyûn ifadelerinin geçtiği yerleri kendi gözlerinizle okudunuz. (Birkaç Hâmân geçen yer daha var fakat orada bir şey denmiyor Firavun ile birlikte kullanılıyor sadece. Onları göz ardı ettim.)

Bunların “ne yönden”, “hangi sebeple”, “nasıl bir gerekçeye” dayandırılarak eleştirildiklerine dikkat ediniz: Krallara yüksek kuleler yapmak… Haram yiyicilik… Halkın mallarını götürmek… Altını ve gümüşü biriktirmek… Allah yolunda infak etmemek… Allah’tan korkmamak… Ayetleri az bir paha karşılığı satmak…

Kur’an’da “din adamlarına” yönelik eleştiriler de “vesveselerin anası” ile aynı;mülk-i la yebla! (yıkılmayacak bir mülke kavuşma arzusu!)

Bazıları “Bu nasıl din kitabı, din adamlarını nasıl da eleştiriyor” diyebilir.

Öyle… Çünkü Kur’an bir din kitabı değil!

İslam dinlerden bir din değil!

Hz. Peygamber bir din adamı değil!

Bunlar anlaşılmadıkça İslam’ın dinler tarihi içinde neye tekabül ettiğini hiçbir zaman anlayamayacaksınız.

Gördünüz… Yukarıda sadece din adamı ünvanı ile bizzat anıldıkları yerleri seçtim. Gerisi yorumlanabilir ve ‘bunlar bizden bahsetmiyor’ denilebilirdi.

Ama bunlardan kaçış var mı?

Fe eyne tezhebûn (Nereye gidiyorsunuz?)

[pageviews: text]

27 yorum

  • Değerli İhsan kardeşim, Bugün gerçekten çok güzel bir konuyu ele almış,işin esas noktasına dokunmuşsunuz. Dilerim bu yazınızı okuyanlar uyanırlar. Gerek normal vatandaşlar, gerek hocalar, hacılar, alimler, şeyhler, üstadlar, abiler, alimler, yazarlar, mürşitler… Çünkü bugün artık tuz bozulmuştur. İşi düzeltmeye oradan başlamak lazımdır.<br>Bozulmanın nerelere vardığı izahtan varestedir. Hakikat

  • Ruhi olan ihtiyaçlar madde ile giderilemezler. Bütün bir toplum ve insanlık hastadır. Bu teşhisimizi aşırı bulanlar yanılıyorlar. Çünkü ideal ve ülküler ters yöne yönelmiştir. Bozulma gittikçe devam edecektir. Taki bu bozulmanın başladığı yerden düzelme başlayıncaya kadar. İmkanı yok biz iyileşmeyi de oradan bekleyeceğiz. İslam dünyasında radikal bir uyanışın alametleri görülmüyor. Düşünce, yaşam

  • Sosyalistlerin bir çoğununun, özellikle de elit kesiminin en önemli hatası ve eksiği &#39;&#39;kibir&#39;&#39; dir bence.<br><br>Aynı olguyu İslamcı kesimde de gözlüyorum. Bilirsiniz ki kibir, maddiyat ve egoya zincirle bağlanmışlıktır.<br><br>Solcular bu kibirle halktan koptular ve/veya hiç bağlanamadılar… Aynı hataya İslami kesimlerin de düşmesi çok acı.<br><br>İlahi/evrensel sistemi okuyanda

  • Hocam Allah razı olsun.Dini dünyasal çıkarlarına alet edenlere,cübbeli sarıklı şeytanlara gerçek müslümanlığı yüzlerine tokat atar gibi haykırmışsınız.korkarım çok düşman kazanacaksınız.<br>ayrıca Dilek Y.yı yorumundan dolayı tebrik ederim.belki onlarca sayfa ile ifade edilecek bir gerçeği birkaç cümle ile ne güzel ifade etmiş.<br>Hocam kaleminize,yüreğinize sağlık…

  • Hocam, bir din görevlisi olarak yazınızdan nasibimi almaya çalışacağım. Kur&#39;an&#39;ın dobra üslubunu eğip bükmeden kaleme aldığınız yazılarınız için şükranlarımı arzederim.

  • …Allah cc razı olsun.En büyük hatamız, müjdeli ayetleri kendimize yontup, uyarı ve tehdit ayetlerini başkalarına yapıştırmak olduğu sürece kendimize gelemiyeceğiz.Bu ülkede ,sorun seküler kesimde değil, islami kesim şemsiyesi altında toplananların islamiliğini sorgulatmamalarında

  • Din adamı ve dinin paraya çevrilmesi hususunu İslam dinine yani Kuran a göre yorumlayıp olması gerekenden bahsediyorsunuz ancak eleştiri noktasını hiristiyanlık, kilise ve rahiplik üzerine yapıyorsunuz.<br>Türkiyede ve islam aleminde yüzbinlerce din görevlisi, kurumları ve bu kurumlardan faydalanlar ekmek parasını(bence çok daha fazlasını) bu işten kazanırken(Dini işi gönül ve rıza işidir para

  • Bir İyilik Yap<br>Bir İyilik Yap; Selamlaş!<br>Önce selamlaş!<br>Tanıyıp tanımaman önemli değil!<br>Okulda, sokakta, her yerde selamlaş<br>Öğretmeninle, komşunla, herkesle<br><br>Bir İyilik Yap; Gülümse!<br>Bir düşünelim bakalım:<br>İnsanlara her gün verebileceğimiz daha güzel bir hediye var mı?..<br><br>Bir İyilik Yap; Yardım Et!<br>Paylaşırsan, bir kıymeti vardır elindekilerin<br>Yardım et; ve

  • Bir İyilik Yap; Ama Kimseye Anlatma!<br>İyilik yapmak kolaydır. Sen zor olanı dene!..<br>Yaptığın iyiliği gizli tut, reklam etme<br>Ne kadar gizli yaparsan, o kadar kıymetli olacak yaptığın iyilik; unutma!..<br><br>Allah Cümlenizden razı olsun paylaşmak ne güzel sadece yazılarımız olmasın 🙂

  • hocam ya ben oruç kafa anlamıyorum, ya sen oruç kafa anlatamamışsın. “İslam davası”, “Kur’an hizmeti”, “Kur’an şakirdi”, “Kur’an’a çağrı”, “himmet, hizmet, şahitlik, davet, İslami mücadele”… bunlarla ilgili neden eleştiri olsun ki???<br><br>eleştiri varsa eğer, hangi adla yapıyor olursa olsun yanlış yapanlara var. Kur&#39;an hizmeti yapmak kötü bir şey mi???<br><br>ya da şöyle diyeyim, senin

    • Biraz adam ol, insan gibi konuş.. Sen ve senin gibi yobazlar yüzünden Allah&#39;ın adına küfrediliyor. ihsan hoca gibi değerli insanlar Allah&#39;ı ve İslamın adını kurtarmya çalışıyor.

  • 42:27 – Eğer Allah rızkı kullarına bol bol verseydi, mutlaka yeryüzünde azgınlık ederlerdi. Fakat O dilediğini belli bir ölçüye göre indiriyor. Şüphesiz ki O, kullarından haberdardır, onları hakkıyla görür.<br><br><br>Bakara Suresi<br>(212) İnkar edenlere dünya hayatı süslü gösterildi. Onlar iman edenlerle alay etmektedirler. Allah&#39;a karşı gelmekten sakınanlar ise, kıyamet günü bunların

  • 16:71 – Allah, rızık yönünden bir kısmınızı diğerlerinden üstün kıldı. Kendilerine bol rızık verilenler, rızıklarını ellerinin altındakilere vermiyorlar ki, onda eşit olsunlar. Durum böyle iken Allah&#39;ın nimetini inkâr mı ediyorlar? 17:30 – Gerçekten senin Rabbin, kullarından dilediğinin rızkını genişletir ve dilediğini kısar. Şüphesiz ki Allah, kullarının durumlarından haberdardır, her şeyi

  • 34:39 – De ki: &quot;Gerçekten Rabbim kullarından dilediği kimseye rızkı hem genişletir, hem daraltır. Her neyi hayra harcarsanız O, onun yerine başkasını verir. Hem O, rızık verenlerin en hayırlısıdır.&quot; 42:27 – Eğer Allah rızkı kullarına bol bol verseydi, mutlaka yeryüzünde azgınlık ederlerdi. Fakat O dilediğini belli bir ölçüye göre indiriyor. Şüphesiz ki O, kullarından haberdardır, onları

  • ihsan hocam burada yine karşımıza dini dinle vurmak çıkıyor .ancak iyi bilmeliyiz vuranla vurulan din aynı din değil!tevhide aykırı olan,yahudileşme temayülü olan din adamını kullanma silahı vahiyle inşa olmuş birdine mensupinsanları vurabilir mi asla ancak ihya ve ibda çağımantığına sahip insanların aklı karışabilir ancak biz biliyoruz ki yeni süreçinşa çağıdır ve inşa çağı şahsiyetleri din

  • Hocam, açıklamalarınıza göre acaba sizin okuma, araştırma ve yazma işi sonunda yazı ve kitaplarınızdan para kazanmanızın anlamı ne oluyor?<br><br>Acaba bu işi hiç para almadan mı yapmanız gerekir?<br><br>Para almadan tüm zamanını okuma, araştırma ve yazma işine vermek caiz midir? Bunu doğru yapabilmek ve başkalarına da iaşe için ihtiyaç olmamak mümkün müdür?<br><br>Burada üç ciltlik olan

  • ALLAH RAZI OLSUN İHSAN BEY HOŞ YAZI OLMUŞ.<br>OKUYUP ÖĞÜT ALANLARA NE MUTLU.<br>OKUYUPTA BAGNAZ TUTUMDA OLANLARADA ALLAH AKIL FİKİR VERSİN DOĞRUYU KURAN&#39;DAN PAYGABERİN HAYATINDAN ALSINLAR.<br>DOĞRUYU ŞEYHİNDEN, HOCASINDAN, ABLERİNDEN, ÜSTALARINDAN, DEGİL KURANI OKUYARAK AHLAK EDİNSİNLER.<br>ALLAHA EMANE TOLUNUZ.

  • &quot;Ahbâr’ın farkı daha çok yazı ve kitaplarıyla öne çıkmasıdır. Bugün için Allah, kitap, peygamber, din hakkında yazılar yazan kalem erbabı yani “yazarlar” bu guruba girer. Ruhbân daha çok insanların ruh dünyalarına hükmederken, Ahbâr zihin dünyalarına hükmeder. &quot; Diyen İhsan Eliaçık da bu gruba giriyor olamaz mı?<br><br> Doğru dürüst ve güzel bir hoca, şeyh, lider, kuran talebesi, hizmet

  • walla ben yaziyi okurken, hic hristiyan ve yahudi din adamlarini düsünmedim bile. Aklimda gecenler sadece türkiyedeki din adamlariydi<br><br>:) ben mi yanlis okudum acaba

  • Din, iman, Allah adına.. Televizyon – Gazete – Holding patronu olanlar.. Boğazda villa, Amerikada çiftlik, Bakanlıklarda – belediyelerde – üniversitelerde makam mevki kürsü sahiplenenler.. mezarlıkta, sünnette, düğünde, mevlitlerde.. cebine zarf atılanlar !! Ne güzelde tarif edilmiş .. Bu Kuran Ayetlerinde. Hocam&#39;ın beynine sağlık.

  • yazarın yazdıklarını,iddia ettiklerini Allahın Hz Muhammede vahyen gönderdiği Kur&#39;an ve sünnet muvacehesinde İslamiyet adını verdikleri dinimden gayrı birşey olarak görüyorum.kin nefret hınç kıskançlık hased ve gıpta ile yoğrulan ifade tarzı da zaten islami olamaz.hep herkes kötü siz iyisiniz.<br />Allah tabii ki firavunu ve ona bağlı din adamını eleştirecek,bunu nasıl la ilahe illallah

    • arkadaş din dediğimiz şey orjinalinde hayata dair şeylerdir. dinde asla ama asla mistik işler yoktur.yani kısacası şu taşı buradan alıp şuraya koymaktır. faydalı işler yapmaktır.zaten allah peygamberleri neden seçti? içinde bulundukları toplumların(en başta onların)yolunda gitmeyen toplumsal yaşamlarına müdahale etsinler köklü ndeğişimlere sebep olsunlar diye.mistik işler peşinde koşupta

Kategoriler

SON İÇERİKLER

ARŞİV

Konular